Για φαντάσου!
Ο φωτογράφος Philip Kwame Apagya (1958- ) σε στήνει μπροστά σε ζωγραφισμένα πανιά για να μπορείς να λες: «Για φαντάσου πώς θα’ταν, αν είχα όσα βλέπεις!».
Το σαλόνι: με το ίδιο ζωγραφισμένο πανί, δείχνει το πάτωμα και το φόντο.
Άλλος πελάτης στο ίδιο σαλόνι: "Καλωσόρισες στο σπίτι μου!"
Το ζευγάρι φωτογραφίζεται καθισμένο στο γρασίδι μπροστά στο "σπίτι τους".
"Να σού προσφέρω μία φέτα καρπούζι απο το ψυγείο μου;"
Απομυθοποίηση
‘Οταν πρόκειται για ηρωϊκά πρόσωπα, πολλοί ζωγράφοι δημιουργούν απόσταση ανάμεσα σ’αυτά και στον κοινό θνητό. Όμως ο ζωγράφος Honoré Daumier (1808-1879) σού τα φέρνει πιο κοντά, δείχνοντας την καθημερινότητα και τις αφύλακτες στιγμές τους.
Πηνελόπη και Οδυσσέας στο συζυγικό τους κρεβάτι (1842)
Ο Ηρακλής στον σταύλο του Αυγεία, ετοιμάζεται για νέο άθλο.
Ο ατρόμητος Αχιλλέας είχε για δάσκαλο τον κένταυρο Χείρωνα, γιό του Κρόνου και της νύμφης Φιλύρας (1842).
Πρόσοψη και πρόσωπο
Εδώ η πρόσοψη δηλώνει στα ίσια: «Δεν κρύβω ότι προσποιούμαι· αλλά κάνε πως δεν το βλέπεις». Το ποίημα τού Καβάφη προτείνει μια συμπαιγνία: να δεχτείς ένα ευγενές ψέμα, για να διαφυλάξει ο Καντακουζηνός την αξιοπρέπειά του.
Από υαλί χρωματιστό, τού Κωνσταντίνου Καβάφη
Πολύ με συγκινεί μια λεπτομέρεια
στην στέψιν, εν Βλαχέρναις, του Ιωάννη Καντακουζηνού
και της Ειρήνης Aνδρονίκου Aσάν.
Όπως δεν είχαν παρά λίγους πολυτίμους λίθους
(του ταλαιπώρου κράτους μας ήταν μεγάλ’ η πτώχεια)
φόρεσαν τεχνητούς. Ένα σωρό κομμάτια από υαλί,
κόκκινα, πράσινα ή γαλάζια. Τίποτε
το ταπεινόν ή το αναξιοπρεπές
δεν έχουν κατ’ εμέ τα κομματάκια αυτά
από υαλί χρωματιστό. Μοιάζουνε τουναντίον
σαν μια διαμαρτυρία θλιβερή
κατά της άδικης κακομοιριάς των στεφομένων.
Είναι τα σύμβολα του τι ήρμοζε να έχουν,
του τι εξ άπαντος ήταν ορθόν να έχουν
στην στέψι των ένας Κυρ Ιωάννης Καντακουζηνός,
μια Κυρία Ειρήνη Aνδρονίκου Aσάν.
Οι πολύτιμοι λίθοι στο στέμμα ενός άλλου βυζαντινού αυτοκράτορα, τού Ανδρόνικου Παλαιολόγου.
—–
οψεις του κοσμου 