Σπέτσες, στον Άγιο Νικόλαο, πριν την Επανάσταση. Λένε πως κάποτε ο ηγούμενος φιλοξένησε τους αξιωματικούς ενός τούρκικου πολεμικού πλοίου. Ένας από αυτούς, απαρατήρητος, έκλεψε ένα ασημένιο καντήλι του Αγίου. Ιδού η συνέχεια, όπως την περιγράφει ο σπετσιώτης ιστορικός Αναστάσιος Ορλάνδος: «Όταν το πλοίον επήρεν προς αναχώρησιν, επαρατηρήθη ότι, καίτοι μη ούσης γαλήνης, το πλοίον δεν εκινείτο, αλλ’ έμενεν εις την αυτήν θέσιν του ως αν ήτο αγκυρωμένον.» Ο πλοίαρχος τα χάνει· κάποια στιγμή, ο ηγούμενος – που είχε ανακαλύψει την κλοπή – φτάνει με μια βάρκα και του λέει τι συνέβη. Ο πλοίαρχος «διέταξεν αμέσως επί ποινή θανάτου να παρουσιασθή ο κλέπτης. Έντρομος ο αξιωματικός, μάλλον ως εκ του θαύματος παρά ως εκ της ποινής, ού μόνο το κανδύλιον απέδωκεν, αλλά και χρήματα προς κατασκευήν και άλλου κανδυλίου.» (απο το βιβλίο «Ανεξερεύνητες Σπέτσες του Πέτρου Χαριτάτου, σελ. 99).
Δεν ήταν ένα οποιοδήποτε καντήλι, αλλά εκείνο του Αγίου που προστατεύει τους ναυτικούς. Αν ο κλέφτης ήταν Χριστιανός, ίσως η τιμωρία του να ήταν πιο αυστηρή. Αλλά εδώ η ιστορία θέλει να πει ότι ο αξιωματικός δεν ήξερε ότι εκτός απο κλέφτης ήταν και ιερόσυλος. Αρκούσε λοιπόν μια υπερφυσική παρέμβαση, ήπια αλλά εντυπωσιακή, για να ξαναμπούν τα πράγματα σε τάξη.
Απεικόνιση απο τον Γιώργο Λυσίκατο.
Παραλλαγή της απεικόνισης απο τον Γιώργο Λυσίκατο, όπου διακρίνεται καλύτερα το συμβάν
Απεικόνιση: Χρήστος Τουλάκης
—–
οψεις του κοσμου 