«Η ναυμαχία γενικεύεται σε όλο το θαλάσσιο στενό μεταξύ Σπετσών και Πελοποννήσου. Ο κάθε πλοίαρχος αυτοσχεδιάζει – μη ξεχνάμε πως δεν υπήρχε κεντρικός συντονισμός, αφού ο στόλος «δεν ήταν παρά τα ιδιωτικά εμπορικά πλοία των νησιωτών, που με τα δικά τους χρήματα και διάθεση τα έκαναν πολεμικά, χωρίς να παραχωρήσουν την ιδιοκτησία τους στην πολιτεία, αφού αυτή ήταν ανύπαρκτη τότε» όπως σημειώνει ο Ανδρέας Κουμπής στο βιβλίο του «Οι Σπέτσες στον Αγώνα». Ο τουρκικός στόλος επιμένει, ο ελληνικός του φράζει το δρόμο κι η γη σείεται μέχρι την Ύδρα από τους κανονιοβολισμούς. Η φρουρά που είχε μείνει στις Σπέτσες με τον Χατζηγιάννη Μέξη ρίχνει από το κανονιοστάσιο. Κάποια στιγμή από το λιμάνι πετιέται ένα πλοιάριο και κωπηλατεί με μανία προς τον εχθρικό στόλο. Είναι το πυρπολικό του Κοσμά Μπαρμπάτση που κρατά αναμμένο δαυλό και ορμά μέσα από τα εχθρικά πλοία, καταπάνω στην τουρκική ναυαρχίδα, δείχνοντας μια «μέχρι παραφροσύνης αφοβία», όπως έγραψε αργότερα ο Νικόλαος Μέξης, που τον ζητωκραύγαζε μαζί με την άλλη φρουρά του νησιού. Αυτό ήταν, λέει η παράδοση, το κρίσιμο σημείο της μάχης.» (Πηγή: σελ. 131, «Ανεξερεύνητες Σπέτσες» του Πέτρου Χαριτάτου, εκδόσεις Road, Αθήνα 2004).
Οι πρώτες 4 ζωγραφιές είναι απο το μαθητικό διαγωνισμό που έγινε στις Σπέτσες στις 24 Μαρτίου 2012 (κάντε κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση):
Απεικόνιση απο την Καρδάση Κατερίνα, Β1 Γυμνάσιο Σπετσών
Απεικόνιση απο την Κιούση Δήμητρα, Α1 Γυμνάσιο Σπετσών
Απεικόνιση απο την Μπαλτά Αργυρώ, Α2 Γυμνάσιο Σπετσών
Απεικόνιση απο την Μπούφη Στέλλα, Β2 Γυμνάσιο Σπετσών
—–
οψεις του κοσμου 