Τι είναι «τέχνη»;

Ό,τι κι αν ήταν μέχρι το 1917, αυτό που λέμε “τέχνη” έγινε τότε κάτι ακόμα, όταν ο Μαρσέλ Ντυσάν (Marcel Duchamp) πήρε ένα ουρητήριο, το έστησε σε μια βάση και το υπέβαλε ως έργο τέχνης σε μια έκθεση, με το όνομα “Fountain 1917” (άλλοι το μεταφράζουν ως “πηγή” και άλλοι ως  “κρήνη”).

Ο βιογράφος του Κάλβιν Τόμκινς (Calvin Tomkins) γράφει – απο ειρωνεία ή απο γλύψιμο – ότι «με λίγη φαντασία βλέπεις στις απαλές καμπύλες του έργου μια μαντόνα της Αναγέννησης ή έναν καθισμένο Βούδα». Και το 2004 μια επιτροπή βρετανών τεχνοκριτικών δηλώνει πως είναι το έργο που άσκησε την πιο μεγάλη επιρρόη στη σύγχρονη τέχνη του 20ου αιώνα.

Δυο μεγάλες πείνες

Δύο μεγάλες πείνες κινούν τους ανθρώπους. Το θέλω για κυριαρχία και το θέλω για διάκριση. Το ένα ζητά την υποταγή των άλλων. Το άλλο ζητά την αναγνώριση: να τραβά το βλέμμα. Φτιάχνει μια πρόσοψη που λέει «αυτός είμαι». Μετρά το πώς οι άλλοι σε βλέπουν, για να σε βλέπεις κι εσύ καλύτερα. Γιατί η παράσταση είναι κι αυτή μια πραγματικότητα.