Όψεις της κυριαρχίας (1)

Όταν στον τόπο σου κυριαρχεί ένας ξένος, εσύ τι κάνεις; Στο Παλιό Λιμάνι των Σπετσών, η σκηνή με τον Μέξη απέναντι στον Χουσέιν δείχνει τη συναλλαγή – έναν απο τους δρόμους που προσφέρεται.

Ξανάρχεται άλλος κατακτητής. Όταν ζητά να καταστρέψει το εργαλείο της δουλειάς σου, εσύ πώς αντιδράς; Ήταν «σαν να φύτρωσαν πόδια στις βάρκες» – έτσι περιγράφουν τη σκηνή της φυγής στην Κουνουπίτσα, την ψαραδογειτονιά των Σπετσών.

Αλλά και ο συμπατριώτης σου, μπορεί να φέρεται σαν ξένος κατακτητής. Η σκηνή με τον Ματρόζο στο υπουργείο Ναυτικών, δείχνει ένα γομάρι που ασκεί την εξουσία του απέναντι σ’αυτόν που τού τη χάρισε.

Ο αγώνας για την κυριαρχία, βγάζει ό,τι χειρότερο υπάρχει στον άνθρωπο. Για παράδειγμα την εμφύλια σύγκρουση, όπως δείχνει μια σκηνή απο τη ζωή του Βενιζέλου, όταν επισκέφθηκε τις Σπέτσες.

Το «θέλω» της διάκρισης

Η ανάγκη για διάκριση είναι απο τα πιο βασικά θέλω του ανθρώπου. Το θέλω τροφή είναι μια φυσική πείνα που κάποια στιγμή χορταίνει. Αλλά το θέλω διάκριση είναι μια ψυχική πείνα με άπατο στομάχι. Στηρίζει μια βιομηχανία διαφήμισης που καλλιεργεί αυτή τη στέρηση. Το ρούχο, το αυτοκίνητο, το ρολόι, οι διακοπές, η σχολική τσάντα του παιδιού που λένε «ιδού, είμαι καλύτερος». Αλλά και τα «πνευματικά» προϊόντα όπως πίνακες, διαλογισμό, συναυλίες, εκδρομές στο Άγιον Όρος. Σού δίνουν μια θέση στη σκάλα της διάκρισης για να ξεχωρίζεις απο τους αποκάτω και να κοιτάς τους αποπάνω.